ارزیابی اثر اندرکنش استرپتومایسس های خاک های باغات پسته منطقه سعدی و کبوترخان کرمان بر علیه قارچ بیمارگر verticillium dahliae

پژمردگی آوندی ناشی از قارچ خاکزیverticillium dahliae از شایع ترین عوامل پژمردگی در گوجه فرنگی می باشد، که سالانه سبب خسارات قابل توجه ای در مناطق گوجه کاری می گردد. این قارچ به دلیل تولید ساختار های مقاومی به نام میکرواسکلروت می تواند حتی در غیاب گیاه میزبان تا سال های طولانی در خاک زنده بماند. لذا کنترل این بیمارگر امری مشکل است. از این رو به منظور پیشبرد مبارزه بیولوژیکی و یافتن میکرو ارگانیسم هایی علیه این بیمارگر ، نمونه های خاک باغات مناطق سعدی و کبوتر خان جمع آوری شدند. از بین 50 ایزوله اکتینومیست، سه ایزولهh15، b115و m13که بیشترین اثر ممانعت از رشد بیمارگر را دارا بودند، جهت مطالعات فیزیولوژیک و گلخانه انتخاب شدند. نتایج حاصله نشان داد که علیرغم اینکه ایزوله هایh15 و m13اثر ضد قارچی مطلوبی داشتند، در تعامل با گیاه سبب کاهش و عدم رشد گیاهچه ها شدند، در صورتیکه ایزوله b115 سبب افزایش رشد گیاهچه ها گردید. ازاین نتایج استنتاج میشود که میتوان از ایزوله های h15و m13در کنترل قارچهای بیمارگر خاکزی و علفهای هرز بهره گرفت به شرطی که بتوان از طریق مهندسی ژنتیک ژنهای مقاومت به بازدارنده های مذکور را به گیاه اصلی منتقل نمود. بکارگیری چنین تمهیداتی بعنوان کنترل بیولوژیک بیمارگر های ریشه ای و علف های هرز گام های مثبتی در راستای کشاورزی پایدار و تولید محصولات ارگانیک محسوب می شود.